Geçmişte Konya’nın kış günleri

Soğuk Eksi.de içim donuyor
Zor kış ta yaşamda şiir oluyor.

iki bin ikide bir kar yağdı oturdu
Kış fakir fukaranın işini bitirdi
Kimi sokakta dondu canını yitirdi
Bereket ver de felaket verme Allah’ım

İki bin iki yılı idi günlerden Salı
Uzunca süre lapa lapa kar yağdı
Tipi yaptı boran oldu don yaptı
Bereket ver felaket verme Allah’ım

Ülkemin çok fakiri evsizleri var
Gelirleri kısıtlı geçimleri ise zor
Sokakta donup ölen çocuklar sor
Bereket ver felaket verme Allah’ım

Fakirlerin halini kimse bilmiyor
Öksüz yetim deyip eve almıyor
Karda kışta onların yüzü gülmüyor
Bereket ver felaket verme Allah’ım

Tam yirmi gün oldu bu kar yağa’lı
Pabucu yok garibin üşür eli ayağı
Odun kömür almamış tütmez ocağı
Bereket ver felaket verme Allah’ım

Kar yağsın’da bol bereket getirsin
Rabbım fakirlerin halini sen bilirsin
Hazinen de çoktur onlara da verirsin
Bereket ver felaket verme Allah’ım

Ozan İsmail de yoksula çok üzülür
Düşündükçe içi bağrı yanar ezilir
Sofrasında lokma boğazına dizilir
Bereket ver felaket verme Allah’ım

21 OCAK 2002 EV İsmail Detseli