Kadere tutunduk varla yok arasında
Al pembe dalında açan gül iken.
Yaprak gibi kıvrıldık gün ortasında
Daldan dala konan bülbül iken.

Hergün gece her gün şafak
Ya ilk adım olur ya da son durak
Her kuş bir gün kanatlanıp uçacak
Sırtında tüy bitmemiş yavru iken.

Hayat bu acı sunar tatlı sunar
Kelebek olup her çiçeğe konar
Kibirlenip endamına sevgi sunar
Kırılır gönül sevdalanmış iken.

Gidersen karanlık olur kalırsan loş
Kiminde zahmetli olur kiminde hoş
Hepsinde bir karşılık var yoktur boş
Derdi dermana takas eder iken.

Kimine dolu kiminin nasibine boşu
Bilmiyorum nerede bitecek bu koşu
Düze varacağım çıkabilsem yokuşu
Yorgun argın menzile yürür iken.

Sevgi dağıtmak benim görevim
Yap yap bitmiyor ödevim
Bilmem nereye götürür kaderim
Adım adım yollar biter iken.

Ne ilk durak ne son duraktan önce
Her çiçek solacak vakti gelince
Anlatır anlatmasına kendi dilince
Bu can bu tenden gider iken.

Bu gün aydınlık yarın karanlık bize
Bundan gayrı gerek yok fazla söze
Beyaz kefen aydınlatır mı sizce
Uzanmış beden toprakta yatar iken.

Duran DOĞAN