SENSİZ OLMUYORYıl iki bin sekiz Aylardan Kasım Gün mü? Ne fark eder ki, Salı veya Perşembe Vakit İkindi ile Akşam arası Evde güneye bakan penceremin önündeyim Dışarıyı seyrediyorum, Aman Allah’ım oda ne Sanki gök yere iniyor Öyle bir karanlık ki Ürperiyorum ve camdan hafifçe geri çekiliyorum Olmuyor, Tekrar uzanıyorum pencereye Doğa öyle bir haşin bakıyor ki bana Allah Allah Bu nedir böyle acaba Kabus mu? İç dünyamda öyle sanki. Orası da ayni gökyüzü gibi kararmış Beni bir girdabın içersine çekiyor adeta Çıkmak için bütün gücümle çırpınıyorum olmuyor Gözlerim kapanıyor Kollarım sızlıyor Ayaklarımda uyuşukluk Dilim ya dilim Dilimde susuyor Nüzul mü iniyor bedenime ne Aman yarabbi bana neler oluyor Bu bir kâbus mu? Kulağımda bir ses Kapının tokmağı vuruluyor Tak tak tak Güçlükle yarı korku yarı sevinç Koşuyorum kapıya Açıyorum hevesle kapıyı Birden her yer aydınlanıyor Gözlerim parlıyor Sensin ha güzel aynam Sensin bu dünyamı aydınlatan Kâbustan uyanıyorum Çünkü Sen varsın karşımda sen Biricik eşim Sen olmasan yaşamıyorum…… Bu hayat Sensiz O L M U Y O R İsmail Detseli 20 Kasım 2008 |