Hiçliğin Hamağı
kan çanağı gün batımına durmuş
ova ıssız nesneleri yutmuş bir ucu diğer ucu esatir gibi çoban yıldızı sahiplenmiş bir küme ağacı ağaçlar sefil kuş barınakları harabe serçe ölüleri dağınık korku geliyor anlamdan yoksun bir dünya var ediyor bilinemezlerden ibadet gibi umarsızca serçe ölülerini kana bandırıyor yaban çocuk ve yaşam siyrilamadı renk yitiminden çocuk kurtulamadı ölüm ritüelinden ne var sanki bu gün batımında kuşlar ölümden ölüm kuşlardan anit hiçliği hamak edinmede |
UMUT ve DOSTCA