Yalanmış meğer !
Aile ağaçtır, dalları yuva.
Evlatlar, O dallara konmuş kuşlardır. Vakti geldiğinde uçup gidecek olan..! Hüzünlü bir gururdur. Sonunda ağaca kalan. Ve buruk bir yalnızlıktır. Dalları arasına dolan. Kuşlar gitiği yerlerde baharlar yeşertirken, Ağaç mı yoksa ömrü müdür solan ? Hakikat şu ki Ağaç da yalan, Kuşlar da yalan ! Trenin kalkıncaya kadar, Bu istasyonda Sen de oyalan ! (Onuncuköylü) |