SAVURDUM KÜLÜMÜ
SAVURDUM KÜLÜMÜ
Yine bu akşam bir mektup aldım ucu yanık satırları sen kokan ve penceremden sensizliğe sızan bir çigan duydum namahreme öptürmüşsün dudağını sensizliğe haykıran taş duvarlar bile utancından buz kesmiş vallahi içimi yaktı kızlar manastırının karanlık yüzü gölgeledi tüm imgelerimi oysa ben uykuyu kirpiğimden asıp bu gece de katili olmuştum sensizliğin geleceğini yazmışsın kim bilir belki bir kuşluk vakti hani kaç gece geçti yoruldum beklemekten çağırır kirpiklerim ferfecir vakti ölüm uykusuna içtimaya geçti aşk’ı anan bütün harfler imam son duasını okudu bilesin mansur gibi beni de yaktılar aşka ve külümü savurdular dicle sularına sana sunacak bir naaş bile kalmadı geride mahşer günü hesabı sorulursa sensizliğimin merak etme olmayacak şikâyetim beyhude cümleleri affederek aşkta ayrılıkların suçunu ben üslendim ve sensizliğe ölüşümü bugün savurdum külümü gözün aydın Efkan ÖTGÜN TT |