DÖNSEK Mİ?
DÖNSEK Mİ?
Ne de güzeldir öz Türkçemiz Dil kırmak mesela(şehirli gibi konuşmaya çalışmak) Bulaşık bezine, sürgüç bezi demek Vefat edenlerine, biz sakladık onu demek Eğün(hol), köçün(köy meydanı)demek İmece yardımlaşmanın diğer adı Çerçiciler( incik boncuk),bohçacılar,kalaycılar, elekçiler Köylerin delisi, velisi eksik olmazdı Kapılar kilitsiz, sofralar davetsizdi Nohut kavurması, mısır patlağı kış çerezi Kısır kınalar( sanal, gibi kına) eğlenceleriydi Tanırdı herkes birbirini Ses tonundan bilirlerdi komşular birbirlerini Hastayı halınca, deliyi yolunca idare ederlerdi Matemler tutulurdu haftalarca Yalnız bırakılmazdı acılı aileleri El birliği, işbirliği, dil birliği vardı Bir kilometreden tanırlardı birbirlerini Ünlerlerdi( seslenmek) telefon mu vardı? Dağlar arasında yankılanırdı isimler Hazıra alıştı insanlık Büyük kentlere gitti gençler Ne yazık çoğu ne şehirli oldular ne köylü Dillerini de kıramadılar iki üç nesil Yazık oldu, pek çoğu kaderlerini değiştiremediler Akıllarında, hayallerinde hep köylerine geri dönmek var eminnur güler acar |
o güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla her daim