İÇİMDEKİ AŞKI GÖRSÜNLER
O , benim işte...
Sokak lambalarının hüzün şarkılarını söyleyen. Mavi trenler geçiyor, içimin peronlarından Ve en umulmaz yerde karanlık bir tuzak ! ...... Sigaramda külüm ben. Artık ne gök yüzü ; ne o yedi renk ebem kuşak İlgilendirmiyor beni, ne de masallar. Çocukluğum pembeyse, bana ne kaldı ? Ağlatıyor şarkılar... şiirler avutmuyor Şimdi ben ; prangalara vurulmuş bir tutsak ! Zaman geçip gidiyor, bitiyor umutlarım Bak, avuçlarımda bir Sonbahar yağmuru. Çatlamış sabır taşları, ıslanıyor gözlerimde Tutup yüreğimi sana yolluyorum Şarkılar sa , tuz ekiyor yarama. Ne zaman durdu akreple yel kovan ? Sabah olmak bilmiyor karanlıklarda. Bir çöl uğultusu var içimde Kendimi bulamıyorum ne yapsam. Uzak bir şehrin uzak bir köşesindeyim Tutuşan bir ateş var yüreğimde... Bir çocuk ağlıyor bir yerlerde Korkulu ve karanlığın ortasında. Tanrım !.. ne olur bir çare bu derdime. Artık yağmur yüklü karanlık gözlerim. Hıçkırıklar sarıyor gecenin sessizliğini. Aldılar tüm güzelliklerimi hiç acımadan Beni acılara mahkum ettiler. Ne olur, teselliler yolla, çaresizliğime Beni deli divane ettiler... Çektiler tüm dostlarım,dost ellerini ben den Sen bari gel de ; dünyaya bedel İçimdeki aşkı görsünler. Aygün Deniz 02.01.2021 |