AĞLAMA ZAMANIKimselerde kusur arama gözüm, Kendi günahına yaş döküp, ağla. İsyanlarla dolu gecem gündüzüm, Secdeye kapanıp; bel büküp, ağla. Kaç günü yaşadım doğru biçimde? Sızmadı acılar, kaldı içimde, Helallik isterim en son göçümde, Tövbe, istiğfarla diz çöküp ağla. Ağlama zamanı geldi, geçiyor, Sanma ki Azrail adam seçiyor, Eceli gelenler hemen göçüyor, Kendi günahına ah çekip ağla. Yarası olanlar söylemez bazen, Uzun gecelerde depreşir hazen, Yaratan aşkıyla döner semazen, Şu kara bahtına mum yakıp ağla. Yara zor kapanır, dağlamayınca, Gönlü yaratana bağlamayınca, Kalpler katılaşır ağlamayınca, Ne olur haline bir bakıp ağla. Eğer ki ölürsen kul hakkı ile, Hayır, hasenatın olur nafile, Hesap veremezsin mahşerde bile, Haramı içinden tez söküp ağla. Zamanın geçiyor, bırak isyanı, Hele düşünsene öldüğün anı, Azrail çekecek bir anda canı, Kendi tabutuna göz dikip ağla. Sabri Koca *hazen: üzüntü, gam, keder |