AH PELESENK
ah pelesenk
ah ahenk ah renk renk ah mihenk kim özlerdi teninin kokusunu ? kim gözlerdi yüreğinin öyküsünü ? kim isyan ederdi ayrılığa ? el ele göz göze seze seze nice nice bir takım şeyler yaşanmasaydı eğer şayet şimdi aklın kalıyorsa su içtiğin ilk çeşmeye ve tutunamıyorsan merdivenlerimde ki küpeşteye çıkıp çıkıp gelme beni de germe bırak unutayım artık seni adını da, tadını da unutayım en olmadık zamanda gönlüme yeniden döşek serme her şey dağınık kalsın içime hüzünler yuva yapsın beni toparlama ne olursun olurda düşersem ölümün pençesine ve konulursam kabir’ in hücresine elinde kazma kürek üzerimi örtme timsah göz yaşları da dökme |
tebriklerimle