KAYBOLAN SİLUETYüzyıllardır seni gösteren saatler durdu Umudun zemb/ereği kırılıverdi Hüzne esir oldu efsunlu ney, çalamadı Ben sıradan hayaller peşinde koşarken Senden kalan son siluette kayboldu İçimi ısıtan sesin gibi Senden kalan bir resim bir mektup Ucu yanmış birazda yırtık Gittin üzerime hüznü giyindim artık Gidişinden sonra Yusufluk zordu Sensizlik d/ipsiz kuyu olup yarılıverdi Acze düştü gözlerim çıkar yol bulamadı Kimse duymadı, kimse görmeden giderken Senden kalan son siluette kayboldu V/erdiğin son nefesin gibi Dudağında bitmemiş bir şiirle gittin K/alem tutmaz gayrı elim Gittin g/ayrı hüzzamı söyler dilim Leyl-ü nehara sordu, her düşü hayra yordu H/ayal oldun rüya gördü sarılıverdi Gönül seni aramaktan kendini alamadı Belki zam/ansız belki çok erken Senden kalan son siluette kayboldu Maveraya çıkan adresin gibi Bilirim dönmezsin bir daha gülmezsin artık Ruhumda buhran, yürekte tufan adın, Ey güzel gözlü kadın Muhammed Mehmet GÜL |