Her düşün öyküsü ayrı yazılırdı aslında saatin akrebi ve yelkovanı bile ayrı düşmüşken birbirinden, sefil bir şiirin gölgesine sığınıp da haykıracaktım ve feryat figan içine düşülesi her aşkın tuzağına tutuklu bir ferman olmaktan mı ödün verecektim? Bu yüzden önce sevdim sonra sustum ve yazdım ve herkes beni yasta bildi oysaki niyazımdı sevmek ve yazmak en sonunda kendime ulaştığım sefil mabedin de çıkış kapısında bekliyordu beni kalem ve felek…

Uzamında göğün konduğum bir durak
Her rahmete odaklı bir asalet
Suskunluğun nazarında
Pekişen sözcüklerle pişen ruhum
Aslında hem ham hem de nazlıydım bir ömür.
Solumda saklı bilinmez ve keramet
Sağdıcı elbet sağ ayağım ve Besmele
Bir de firar edemediğim hazan bahçesi
Hüsrana sırılsıklam âşık bir fani
Beylik cümleler de değildi hani tek mazereti.

Bir komplimandı buluta dayalı başım
Bir isyandı dünde kalan tövbemin mimarı
Töhmet altında mı kaldığım?
Ne olurdu ki beni bildikten sonra Rabbim?
Azıcık çamurla da siyahlaşmadı tenim ve tinim
Titrimse hoş görü bazen sitem
Azıcık da huysuz neferiyim bilinmezin
Bilindik hiçbir söyleme de denk düşmediğim
Ta ezelden.

Rütbem kayıtlıdır dünümde
Hem askeriyim yerin göğün
Hem de nöbete durduğum gün ve gece
Sahi, neyin ihbarıdır buncası?
Sözcükler kasvetli bohçamdan
Firar eden derdim tasam
Yine de mutluluk geçer içimden
Ne zamanki çapkın rüzgâr yalasa yüzümü
Alnımın akında açan bir çiçek belki de nilüfer
Gel gör ki;
Yediverenlere ulaşmak kalemin muradı.

Öyküm ve ölü günlüğüm
İşte yeniden doğdum:
Şiire gömüldüğüm
Her vakit dirildiğim
Diri bilinen aslında içimdeki coşkunun öznesi
Dirhem dirhem inşa ettim ben bunca şiiri
Şiirden öte sarmalında hidayetin
Şiirler tüttüren bir baca gibi
Kapıdan kovduğum her imge
Düşerken başıma bacadan
Belki İstanbul’un neferidir yürekte saklı gizem
Aşkın endamında eteğimden dökülen.

Hoyrattır rüzgâr bir de fıtratım
Gülmekten zarar gelmez elbet lakin
Sönmez de içimdeki ateşin efkârı
Belki de bu yüzdendir yarına ve umuda duyduğum
Özlem.
En basitinden saydığım sondan başa
Hala başlayamadığım bir masaldan
Firar eden kayıp öznem.

Miladı, devinen ve delen her acı
Kaybolan mazinin sağdıcı
Bunca düşün melankolisine yağar da yağarım
Göklere yerlere sığmaz da
Şiirlere banarım hüsranı
Söner ya da sönmez bu coşku
Gel gör ki bilinmez yarının ufku
Devasa bir rahmette saklı
İcat ettiğim sefil içimdeki düzen
Yâd ettiğim dün ve her öğreti
Neşeli bir semazen gibi dönendiğim
Her acıdan bile pay çıkarıp olabiliyorsam mutlu.

Varsın tefe koysun beni tüm evren
Lakin hep de sırdaşım Rabbime sadık bir nefer
Layığı ile yaşamak ve sevmekle iştigal
Azıcık da aklı evvel bir nazarla
Tutuşan eteklerim
Tavaf ettiğim bunca duygu ve mevsim
Savrulan bir yapraktan da kimseye gelmez zarar
Miadı dolana kadar ömrün
Mizacıma yatkın her şiirde saklıdır hikâyem.