Cemre DüşseBir kayıkta denizin ortasında Kalmış gibi çaresiz cenderede İnişler çıkışlar her dalgasında Sonsuza bakıyorum pencerede Yanan şehir ışığı aydınlığım Aradığım kendime saygınlığım Nasıl oldu diyorum baygınlığım Onca günahla olmuş da rencide Kırdığım döküntüler silinmiyor Düşündükçe gelecek bilinmiyor Boynumu büktüm hayır dilenmiyor Yolun sonu Aralık, yar belkide Bir hızlı tren geçiyor yağarken kar Bir kuş üşüyor benim gibi naçar Kefen sarar doğayı aklar ayar Aşksız kalbimi yakar nar, beyhude Bulut dağılıp açar mı ki güneş Yoksa kurtlar parçalar, cinayet eş Nerede beni seven, belki kardeş Keşke bahar gelseydi düşüp cemre Saffet Kuramaz |