Seshangi zamandan çalıyorum bu düşü , bilmiyorum şiiri ağaca asıp kalbimin tellerinde sallandırıyorum sadece kör bilmeceler doğururken geceye hatırlamadığım baharların saklandığım duvarların maskelere saklanmış suretlerin uğruna şiirler yazılmış kadınların , erkeklerin masum yalnızlıklarına bırakıyorum siyah bir nağme öğreniyorum dinlemeyi s öz ’ ü dinlemeyi mesela kapımı açıyorum yazıyı uçurup çekiyorum perdeleri titriyor ellerim, titriyor kalemim özgür bırakırken harfleri ben oluyorum seslerin esiri |