Vardı
...
Bir vakit doğmadan yüreğim vardı Nasıl yaşamışım. O’nsuz dünya dardı Minicik elleri, doğarken elimi sardı Dua ile, ezan ile, sadası ah-u zar Baharın sesini yağmurla mı duyuyor Kokusu ruhumun, bakışı gönül yuyor Elleri elimde minicik kuzum uyuyor Düşümüz akl-ı mead, duamız ah-u firaz Millet uzayda, biz de saç yolmakta Tepemizde gök delik, içi dolmakta Zaman geçmez saatte, düşler solmakta Çabuk mu geçtik, ömr-ü dem olmakta Geçmişim ile geleceğim yanımda Her adımında kibir, akar kanımda Yokluğu azap, gitmezse canımda Akl-ı mead duası ile ah-u zar ederiz ... Sada; ses avaz Ah-u zar; Ağlama inleme (ahüzar) Yu(mak); yıka-mak Ah-u firaz; Ah edip inlemek, akl’ı mead; âhirete değer veren akıl Öm’rü dem; ömrün geçmesi, olgunlaşması |
Hicveden kaleminizi gönülden kutluyorum. Sonsuz saygımla...