Derviş ile Bilge1 YOLA ÇIKMALI yola çıkmalı dedi derviş: bir sır var bilemediğim çözemediğim... gitti... uzun yollardan sonra rastladı o köyün yaşlısına bilge meraklı: ’yolculuk nereye? ’ derviş sabırsız: ’dünyanın sırrı ne? ’ bilge güldü: ben bu topraklarda otururum dünyayı bilemem ki! ben kendimi bilirsem en bilge olacağım... 2 ÜZÜM BAĞLARINDA yürüdüler... dağın soğuk rüzgarları vurdu yüzlerine üşüdüler... odun parçaları gördü derviş çorak topraklarda; şunları toplayıp yakmalı bir kuytuda bilge güldü; burası bir üzüm bağıdır; bakma kuru dalların sıcaklığına. baharda yeşerecek yazın meyve verecek... sen hiç sustuğuna şahit olmadın mı bilgenin, sen hiç durmadan konuşanların güzel konuştuğunu duydun mu? üzümün bilge halidir bu kuru dallar... 3 SEVGİDEN oturup bir çınarın altına dağlara baktılar. sevdalıları ayıran o heybetli dağlara... ne yapıyorsak sevgiden yapıyoruz dedi derviş. acıtır sevgi bu yüzden... bilge baktı; acılar sevgiden değil bencilliğimizden gelir; en çok kendimizi sevdiğimizden... 4 ATEŞ VE SU kalktılar ulu çınarın altından indiler bir derenin kenarına. soğuktu su, akıyordu dokununca yakıyordu... derviş, bilgeye baktı söyleyecek sözü mutlaka vardı su gibi olmalı insan öyle sakin... bir şeyler getirmeli geldiği yerlerden kirlenmemeli. ateş gibi olmalı ısıtmalı. su ise taşmamalı ateş ise yakmamalı! unutma; su ateşi söndürür ateş suyu buharlaştırır... insan dediğin kaybolmamalı ... 5 AYNA derviş derenin kenarında kendine baktı uzunca dedi __ ayna gibi dere bak şu yüzümdeki kedere bilge dedi __ ayna sensin kederli bakıyorsun ya öyle görür, görünürsün. zaten karanlıktır dünya sen aydın ol! Ufuk Bayraktar |
mesajlar veren bir şiirdi.
Şiiri ve seçkisini kutlarım
Sevgi ve saygı ile
Ozan