SABAH EZANINDA
Huşû içinde ürperdi sabah, bir ezan sesiyle
Sabâ makamındaki ilâhî bestesiyle... Önce güneş kıyam etti dağların üzerinden, Bir esintiyle rükua varırken gülistanda güller Bülbüller zikrederek tesbihle Yaratanı İlk gölgeler alnını secdeye vurdu Ve Âlem, namaza durdu... Dua için açılmış eller gibi göğe uzanan dallarda Hışırdayan yapraklar, sanki dualar fısıldıyordu; İbadetini tamamlarken doğa Fark etmese de görmeyen gözler, Bir kez daha doğduğu için Gün, Allaha şükrediyordu.... Ünal Beşkese (2010) |