Yeniden...Geceleri aya karşı sempati duyardım Tatlı bir rüzgar eserdi o harman yerinde Sırt üstü uzanarak uzun süre bakardım Sanki ateş böcekleriydi, yıldız değilde. Unutulmaz neşeler bitmez gibi sanılan Hangi yol ayrımıydı bilmem bizi koparan Kana, kana içsem pınarın kurnalarından Dağlar ağarırken koştursaydım tepelerde. Son deminde umudun bilmem nasıl olacak Sinemdeki hasretler böylemi son bulacak Bilirim yeniden başlamak hiç olmayacak Gazeller uçuşurken tiz sesleri gelirde. Ey senelerdir boşa besledigim fırtına Al beni götür artık buralarda bırakma Bunca zaman nasıl kaldım, nasıl uzaklarda, Yeniden uyanayım toprağımda neşeyle... Mustafa Yaman 28 kasım 2020 |
Sayğılar.