Şiirli Gelinin Bohçası
I
Evvel zaman içinde Kalbur saman içinde Bir şiirli gelin varmış İçinde sadece şiirler olan Bir gelin bohçası hazırlamış Mutluluğa ulaşmakmış hayali Şiirde görürmüş ikbali İnanarak gökkuşağına ulaşacağına Dönüştüm sanırmış Bir aşk sarmaşığına Göğe doğru her gün yelken açarmış Kuru bir ağaca tırmandığını hiç anlamamış Almış bohçasını gitmiş gurbet ellere Boş yere ne kadar uğraşsa da Şiirlerini dinletememiş echellere Şiir okudukça sürekli bir hırgür Ağlatmışlar onu hep hüngür hüngür. Huzuru kalmamış hiç bitmemiş cedeli İbret kalmış gözyaşları Onun bize meseli Bulutlarla yapmış hasbihâlini Gözyaşları ile yazmış arzuhâlini Çıktığını anlayınca sevdiğinin gönlünden Şöyle bir şiir bohçasını eline almış Burukluk duymuş yaşadığı ömründen Şiir görülünce sürekli hakir Şair edilmeyince hiç takdir Anlamış ki edebiyat bir yükmüş E, ne yapsın şair? Yine derdini şiire dökmüş II Ey şiir sevmez insafsız! Döktüğüm onca tere rağmen Bir veda busesi dahi vermeden Beni sensizliğe iteklerken Çektiğim acıları hissedemedin Öyle güzeldi ki şiirlerim Sadece sen vardın içinde hanidir Her kıtası demiri eritmeye muktedir Her dizesine bir ömür verilmesi gerekir Sözcüklerinle gönlümü titretemedin Ruhumun derinliklerinden süzülen Nedeni aşikâr Akarken gözlerimden yaşlar Olup da bir mimar Kalbime bir köşk çizemedin Gözyaşlarımı bir türlü tutamıyorum İçime atamıyorum onları Her anım devamlı ahuzarlı Gönlüm yanardağ ateşinden daha harlı Yine de, gitme kal diyemedin Keşfedemedin içimdeki ülkeyi O ülke ki şiirler diyarı Papatya açardı, beyaz ve sarı Senin için onlar her günaşırı Koklayıp içine çekemedin Çektiğim acının sessiz sözleri olarak Tarumar bedenimin göz pınarlarını Ondan damlayan zümrüt taşlarını Islak dudağımın kenarlarını Sıcak elinle okşayıp silemedin Kalbim sevgiye muhtaç kalsa da Şiirle ruhum kâmilen tok Yine de çok canım yanıyor çok İçimde fırtınalar dolaşıyor, ötesi yok Benimle bulutlarda seyahat edemedin Mıknatısı sen olan Bir çakmağım manyetolu Yağmur yüklü bulutlar kadar içim dolu Gönlüm bir tek sana tapulu Kıymetimi bilemedin Gül fidelerinin diplerine düşer Şairlerin gözyaşları Bülbüllerin şakıması besler onları Yüzyıllarca duygulandırır okuyanları Bir gül fidesi büyütemedin Bedenimi günbegün Verdiğin boş sözlerle Ettiğin yalan yeminlerle Ve sarmalarken sahte kendinle Boynuma urgan doladığını hiç fark edemedin III Doyasıya kanasıya ağlamak istiyorum Gözyaşlarım kirlenmiş göz saydamlarımı tertemiz ediyor Böylece seni daha net görebiliyorum Yine de kendime söz geçiremiyorum Ve seni her zamankinden daha çok seviyorum |
Teselli için birşey gelmese de elinden, diyerek
tebrik ediyorum. Selamlar.