,,,,,!
sevgili / sayın / dişi şiir
er kalemlerin ak dölü lal-e kadın, karan-fil adam; ne fark eder tembel aşüfte, arakçı, bıyıklı ejder el çabukluğu edip…dize düzdü iki arada bir derede kalınca planda süslü püslü son! kısayoldan öyküyü intihara taşımayı marifet bildi sayın şiir/ sevgili şiir… enstrümanlar susunca başlar ya uyumsuza dönüşmek en zoru hayatta bir müzisyeni, bir de şairi oynamaksa sesini aldı zulasına deniz kadın, güneş adam; ne fark eder kitaba bakıp da kimyasında çamur olduğunu öğrendiğinde gözü takıldı iğdenin çürüğüne imge bulamayınca maltaların dibinde bahane oldu, istifayı sundu nefti atlas bahçeye kılavuzu karga olunca huzur kaçırdı rahat vermedi kirazlara kökünü çürüttü elmaların suni bir dil yaratıp duvara işemek kadar kolay, dedi terk etmek şiirde sesi ……………………….durmadı ……………………….şimdi dar bahçede fil kulübede dük misali, aşklardan çalıyor belki de Rusçadan bir romanı kendi dilinde şiire uyarlıyor… şiire! |