KANAAT EHLİVarını, yoğunu ortaya koyan, İki göz odada kalanı gördüm. Yemeği yemeden gözüyle doyan, Kanaat sahibi olanı gördüm. Dünyanın malına dikmez gözünü, Dilinden düşürmez “şükür” sözünü, Hakka bağlamıştır temiz özünü, Mum gibi eriyip, solanı gördüm. Komşuyu gözetip, yetimi seven, Hayır işlemezse, dizini döven, Hali ve tavrıyla dostlara güven, Gönüllere huzur salanı gördüm. Bir güzellik katmış o yüce kitap, Bütün benliğine eylemiş hitap, Çok çalışmış amma; düşmemiş bitap, Merhametten lezzet alanı gördüm. Dilinden çıkmamış yalan ve bühtan, Doğruyu söylerken korkmamış şahtan, İyilik dilemiş, daim Allah’tan, Yaşarken cenneti bulanı gördüm. Helalden kazanıp, helali yeyip, Beyaz kaftanını üstüne giyip, “Şehitlik en büyük mertebe” deyip, Düşmanın içine dalanı gördüm. Seherin vaktini geçirmez boşa, Mescide yönelir yürüye, koşa, Böylesi bir insan gitmez mi hoşa, Huşuyla namazı kılanı gördüm. Sabri Koca *bühtan: iftira |