...HİÇ OLMAYA BAŞ ADAY...Olmayanlarla o kadar meşgul ki usun Varlarımdan bihaber yaşarsın Ya verebildiklerim kadarını dökerim avuçlarına Ya da hiçler hanesine bana dair bir çentik atarsın Bence Tartışmaya yok hacet Koca kavgaların dalgasında Cansız beden yığını olmaya ne gerek Halbuki varlarımızı toplasak bir sofraya Tadına vara vara Lokma lokma Doymanın hazzıyla Adımıza tahsis yediveren bahçemizde Dolaşsa süresiz bir kahkaha Olmaz mı Ki gün gelecek Gerçek hiçliğe yatacak bu beden Bildiklerini satamadan değerince Tek bir adımla gömecek hepsini serinliklere O gün belki ardımda kalıp bakacaksın Ya da benden önce gidip Açıp kapıları ardına kadar bilmediklerimle tanıştıracaksın Öyle birgün olacak ki o gün Ağırlığımın yokluğunu fark etmeyecek kaldırım taşları Hava hiç yüksünmeden başkalarına verecek hakkım olanı Bir tek saç telim kalmayacak kokumu taşıyan Odalarımda dolaşmayacak dünde yaşayan Bütün sevdiğim yemekler Tadından hiçbir şey kaybetmeyecek konduğu tabaklarda Yine su endamıyla akacak Güneş yerinden doğacak Kayan bir yıldız dışında Yıldızlar yine yerinde duracak Tek kalan anı silsilesi resimler olacak bana dair Onlarsa saniyelerden başlayacak anlatmaya beni bizi Vesair Ki bir kibrit çöpü alevine bakacak canlılığı Ya yakacaksın ellerinle varlığımı Ya da "hiç değildi" deyip özlemlerle kovalayacaksın anıları Unutma ey sevgili Ben ki Hergün hiç olmaya baş adayım Bırak yoklarımı sayıp dökmeyi Saniyelerde yıl olalım... ASLI DEMİREL... |
birileri için bir "hiç" olmayı istemiştim zamanında...
birileri için ise "her şey" olabilmeyi istediğim güne kadar farkında değilmişim meğer hiçliğimin...
off, böyle güzel ve etkileyici bir şiirden sonra. benim gibi acemi(!) birisi nasıl toparlasın ki cümlelerini...
HİÇ KİMSE
hiç kimseyim ben
hiçbir yerde bulunmayan
hiçbir söze karışmayan
söylemek istediği onca hiçbir şeyi
hiçbir şekilde söyleyemeyen
hiç kimseyim ben…
selam ve dua ile...