Şu hayat oyununda yıllardır körebeyim;
Ne çileler kurtuldu ne de ben azadeyim;
Mutluluk memesinden süt emmemiş bebeyim;
Diyorsun ki gül artık hayat böyle geçer mi?
Söyleyin mes’ut olan dert şarabı içer mi?

Kim anlar gözlerimden neşeyi attığımı;
Islanmış kirpiğime tufanlar kattığımı;
Dilsiz mezar taşına sarılıp yattığımı;
Kabuk tutmuş yaramsın dokunsam kanıyorsun;
Ayrılık yetmez gibi, ölümle sınıyorsun…

Taksit taksit güldüğüm sayılırken peşine;
Üşüştüler güngörmez hayallerin leşine;
Var git gönül bekleme sende var git işine;
Beklemeye mecburum bilirim, dönmeyecek;
İçimde yeni doğmuş ateşin, sönmeyecek…

Son duamın âmini, bir gün sana kavuşmak;
Havadan sudan işte ordan burdan konuşmak;
Ekmekle tuz nasılsa aynen öyle kavuşmak;
Her goncanın arzusu seher vakti gül olmak;
Mecnununa su değil derya deniz çöl olmak…

Vaktimiz ağır aksak, koşar adım emeller;
Yanaktan firar eder gönüllü sular seller;
Bıkmışlığın sonunda isyan eden mendiller;
Tamam, yeter desem de vurmaktan bıkmadılar;
Buz tuttu parmaklarım, sevaba sıkmadılar…

Sorma be yıllar yılı gölgesinden kaçan ben;
Papatya fallarından hergün niyet açan ben;
Zıkkım olsun desen de kederinden içen ben;
Anladım yokluğunda kör belamı bulmuşum;
Sana doğru geldikçe kendimde kaybolmuşum…

Ali ALTINLI – 26.11.2020
Saat: 00:11