HÜZÜNMÜŞ MEĞER
Her aşkta mutlaka, vuslat olmuyor
Sevenin çilesi, hüzünmüş meğer Aşıkların çoğu, inan gülmüyor *** Tutkunsan o yâr’e, hazana değer *** Sevenin çilesi, hüzünmüş meğer Kaç bülbül ağlattın, gönül bağımda Gözümden sel aktı, gençlik çağında Boran kar eksilmez, sevda dağında *** Solunca tüm güller, başını eğer *** Sevenin çilesi, hüzünmüş meğer Visalsiz aşklara, hemen kanmayın Mutluluk yok ise, boia yanmayın Gönül’ü her dala, konar sanmayın *** Şu kısa ömüre, kaç sevda sığar *** Sevenin çilesi, hüzünmüş meğer Uykusuz sökerken, ağarırken tan O belki mutludur, sen derdine yan Yollarına bakıp, gelmediği an *** Bu aşk ki başına, çok dertler yığar *** Sevenin çilesi, hüzünmüş meğer Soğuk masalarda, sızar içersin Anılar bırakmaz, candan geçersin Sanma unutursun, zor vaz geçersin *** Ağaran saçına, çok karlar yağar *** Sevenin çilesi, hüzünmüş meğer Öyle bir duygu ki, yakar kavurur Kuru yaprak gibi, yel de savurur Köksüz ağaç gibi, vurur devirir *** Yâr’i görmesen de, hasreti boğar *** Sevenin çilesi, hüzünmüş meğer Aşk mutluluk demek, kalbe dolunca Gülünce gül açar, seven gülünce Lüzumsuz gam çöker, akşam olunca *** Hiç aşık olmazdın, bilseydin eğer *** Sevenin çilesi, hüzünmüş meğer Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |