ZarifŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Öğretmenler gününüz kutlu olsun...
"Tabi böyle bir şey mümkünse" Kırılır billurdan kasesi ,mahrem uğultuların Kuğuların yakıldığı yerdeyim ,ellerim is Çekemem yükünü ,hortlak kuruntuların Fikrim Yusuflar yurdunda hapis İçimde öyle parlak, öyle mavi bir his Yarına dair,yalçın kayalıklardan Beklentisiz akan çağlayanlar kadar gümrah Bu böyle kalmamalı, gözde yaş , ruhta akis Fevzaların yıkımından geriye ,belki bir ah Nerdesin, bir okul bahçesinde düşlenen sabah... Benimkisi zelzele sonrası ,enkaz endişesi Serseri yıldırımların yaktığı ocakların dumanı Muttasıl ağlamada yurdumun her köşesi Aynı ağıtlar , ayrı lehçeler Durdurmak mı zamanı Ne farkeder, Cemre muştusuyla fısıldaşırken bahçeler Vakt-i merhun , yani kader... Neylesin keder... Ağaçlar altında , yalnız bir verandada Kuşların hüznümü paylaştığı vaki Kuşlar, muttasıl zikr-i Rahman’da Zeminini öpeyim toprak, Ne değişimlere şahit, kansız Yüreklerde başlayıp, gözlerde biten Muhteşem değişimler, müstesna bir zamanda Bitmiyor şiir , ben bitiyorum Bir okul bahçesinde kendimden yitiyorum Ben şiiri şairinden tanırım Bir de yaş damlayan dizelerinden Yüreğime.. Okul bahçesinde zarif bir ihtilal ihtimalini Toprağın kalbine gömüp Dersime gidiyorum Farzimuhal |
Derdini sevdi öncekiler. Onda deman çünkü...
Ne demiş Şair; burası orası içindir.
Leyla burada değil oradadır.
Zengin bir Şiirdi...
Çok saygımla.