HÜCREDEN___ Hüznümü değil , umutlarımı yazacağım karanlık duvarlarına mahpushanenin. Her daim şiarım, Kul olmaz insan, insan olana . Eğmez başını zulmüne zalimin. Susmaz , Bana ne deyip geçip gitmez. Uzak tutmaz gözlerini, gözlerinden çocukların umuttur o gözler , masumiyetin parıltısında. yoksulluğunun acılarını sararcasına , Uzanıp ellerini öpercesine annemin, öpmeliyim tüm çocukları alınlarından. Kibirlenelim kibirliye onurluca. Yıkalım kalelerini mahpusluğun. koştuğumuz el verdiğimiz caddelerde , sokak sokak türküler söyleyip, halaylar çekelim sürgünlerimize. çocuk sevdalarımızla büyütelim Hücre duvarlarında aydınlığı. ( 10 Mayıs 2000 hücreden Eskişehir cezaevi) Yiğit Metin SEVİNDİK |