14
Yorum
47
Beğeni
4,8
Puan
1051
Okunma
Babam derdi ki;
yürürken daima yere bakarak yürü kızım
Neden baba derdim.
Çünkü hepimiz bir gün orada olacağız.
Fena halde düşüncelerdeyim bu günlerde.
o toprak ki; toz duman
Evren ölü tozlarıyla dolu kafamdaki bilinmezlerde.
derine inmemin sebebi ’’Eternal’’ şiiri.
’’Düşünce tozu’’ döndü ’’ölü tozuna.’’
’’Ruhunuza bedeninizden daha iyi bakın
bedeniniz geldiği yere geri gider
ruhunuzsa hak ettiği yere..!’’
deyimini anımsıyorum şiire başlamadan önce..
Geçici hayat
kalıcı hasar vermez.
Geçmez dediğimiz
neler geçmedi ki;
Hüzünler geçti
Sevinçler geçti.
Gençliğimiz geçti.
Güzelliğimiz geçti.
Ölümler geçti.
Say sayabilirsen.
Ömründen geçenleri
İç’inden geçenleri
İçi/nin geçtiklerini..
Neyse ..
’’O da geçer ’’dediğimiz basit söz
Belki de en anlamlı sözdü.
Mezarlarımız bile kalıcı değilken
neyin hesabını yapıyoruz ki biz.
Toz olup uçacağız
Kalacağız çoğu kez ayaklar altında.
Ya da bir ağaç
eşlik edecek toprağımıza.
Konup bir meyveye
bulaşacağız belki de bir çocuğun ellerine.
Önü de arkası da toz vuslatın.
Yüzyıllar öncesini çekerken içimize.
Bir tek şiirin cenazesi
kalkmayacak evrende.
Mezarlık duygularını
mabet yapmasak bi de..
Geçici dünya için
kıyamet kopsa da içimizde..!
Ferdaca
5.0
95% (20)
1.0
5% (1)
Cevap Yaz