Bu şiirin hikayesi diri 6yakılan dedemizin İkinci dünya savaşına giden geri gelmeyen amcamızın, onlar Sovyetler için savaşırken sürgün yolunda katledilen ve sürgün yolunda ve sonrasında açlıktan ve hastalıktan ölen akrabalarımızın hikayesidir. Anlatmakla bitmez ki anlatalım.

Ne desem ne anlatsam az,
Ne bahar yaşadık ne de yaz.
Gaflet yeter uyan ey halkım,
Unutma bunu tarihe yaz.

Yetmez kelime de hece de,
Bilinmez nerede, nicede,
Zulmün indiği o gecede,
Unutma bunu tarihe yaz.

Yediğimiz ayaz ile buz,
Kesildi başlar, çöktü omuz.
Bunu yapanlar iki domuz,
Unutma bunu tarihe yaz.

Vagona hayvan gibi tıkıldık,
Hem vurulduk, hem de asıldık,
Ne yok olduk, ne de yıkıldık.
Unutma bunu tarihe yaz.

Ne gece ne gündüz bilindi,
Zulüm üstüne zulüm bindi,
Bilsem o ne bitmeyen Kindi,
Unutma bunu tarihe yaz.

Silinmez hafızadan o yurt,
Üşüştü onca çakal ve kurt,
Bu yükü taşımaz hiç bir sırt,
Unutma bunu tarihe yaz.

Koyun meledi, it uludu,
Bağ bahçemiz soldu kurudu,
İçimiz yandı, her şey soğudu,
Unutma bunu tarihe yaz.

Gülümüz kalmadı açmaya,
Kanadımız yok ki uçmaya,
Fırsat vermediler kaçmaya,
Unutma bunu tarihe yaz.
Serdar KOSTA
14 Kasım 1944 büyük Kafkasya Sürgünü ve bu sürgünü gerçekleştirenler KAHROLSUN KAHROLSUN KAHROLSUN