VAKTİ GELİNCE.
Ümitler bitt mi, tükendi mi sence,
Hak hiç kahrolur mu sen kahrol deyince, Ufkumuzu karartan bu yalancı gece, Biter elbette şafak vakti gelince. Tüm dalgalar toptan vursa da sahile, Bir avuç kum alır gerisi nafile, Ezelden ebede bu eskimez kafile, Varacaktır hedefe vakti gelince. Dökülse de bütün dünya, bütün beşer, Milyonlar gelseler değil üçer beşer, Ey ümit sararma solma hep yeşer, Açacaktır goncalar vakti gelince. Yaksalar hepimizi ,oğul kızımızı, Nadana yazdırmayız alın yazımızı, Kesemezler nefesimizi, hızımızı, Varılacaktır menzile vakti gelince. Kimi şemalar yanar kimi söner, Kimisi kısalır, kimisi uzar süner, Yolların hepsi en son O’na döner, Bükülecektir yollar vakti gelince. Eblehler her gün sarar yeniden başa, Kafasını hep vursa da taştan taşa, Gül derme gayretimiz görülse de boşa, Bütün güller derilecektir vakti gelince. Serdar KOSTA |
şiirdi hürmetler efendim...
..