Yazgı’’salâ verilirken öperdi ninem gözlerimi oku derdi oku.. ..sancımdan düşüyor şer’’ ....... döşümde cuşa gelen kül rengi harfler. kırk batman ağırlığındaki sesler yırtar cesetleri. han’dır toprak zan’dır sayılan her gün! .. uykuya hasret bir ayet iklimlerden inerken şifresi kırılır dünyanın umut çöker.. teğet gecer kuşlar semadan isyan eden gökyüzü zafiyeti ile ser verir sır vermez.. vicdan düşer.. ve bir ses gayb âleminden kâfire müptelâ sahtekâr iki çift göz yurduna şaşkın ruhu aç öksüzün.. sükûtun izi siyahlara bürünmüş yetimin sesi... ağıdı yakılan çocukların titrek ellerinde iblisin kin’i ne ala! mahremiyeti boğazlar her solukta yeryüzünün fokurdayan insanlık tayfası ahkâm keser.. yobaz rüzgarlar ihbar eder bu yenilgiyi mabedler mimli.. rahlede küflü lanet.. bilirim ki dün kırgın bilirim ki doğan güneş öykünür bu yazgıya .. ’’yok işte gerisi..’’ Belma. |