Adı Mahinûr (11)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Mahinûr 10.bölümden devam
Kaza gününden sonra sanki zaman durmuştu
Bahtım ta ciğerime paslı hançer vurmuştu Ne yapsam da nafile elden ne gelir kader O efsûni sevdadan kalanı sade keder Ne bir Mecnûn misâli ne Fuzuli eseri Öyle bir sevdaydı ki ölümden de ileri Şimdi bir yarım öksüz diğer yarım da yetim Korkuyorum kimsesiz bitecek nihayetim Adı Mahinûr idi zeytin gözlü ceylanın Cihânda eşi yoktu emsâlsiz mihribânın Ne yazacak bir mektup ne avdet ümidim var Belki de bir gün diyen rüyalarım târ-û mâr Sinemde alev alev gönül eyvahı vardı Gözlerimde hasretin yorgun günâhı vardı Her sokak Mahinûr’du her gölge Mahinûr’du Onun olmadığı yer kırık sırçadan surdu Her sabah ezanında seccadedeydi izim Saatlerce Mevla’ya ağlıyordum azizim Ve bir gün ahşap kapım inledi acı acı Açtığımda yüzüme gülüyordu postacı Mektubun var diyordu be hey yaralı aşık Belki de yasak artık sana bu yalnız eşik Sevdiğin o canândan haber geldi bu defa Sağlığına delildir hakkındır artık sefâ Evet mektup onundu ve onun yazısıydı Sineme veda eden ayrılık sızısıydı Titreyen ellerimle zor bela açtım zarfı Evet evet onundu her satırı her harfi Gözyaşından ıslanan yazı yer yer dağılmış Üstünde hasretinin hıçkırığı boğulmuş Yudum yudum okudum "evet benim" diyordu "Bilsen bu kara günler beni nasıl da yordu O kara gözlerinden kaldır kanlı yaşını Dimdik doğrul ve sevin artık eğme başını " Sadre şifâ gibiydi sinemden çıkan nefes Öyle mesrûr idim ki dar geliyordu kafes Mahinûr yaşıyordu artık ölüm bana ar Bu hâlimi görürse kahrolmaz mı o dil-dâr Bambaşka görüyordum âsûmânı ve yeri Meyus olma diyordum artık yeter Makberî Makberî Devam edecek.. |
Kıvamı ile mest etti
Tebrik ederim