benim dualara yazdığım şiirin üstüne nasıl da yakıştı, çocukça saflıkla medet umuyorduk halbuki, yanılmışız ne yazık. Saygılarla YEİKU...

YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ OLUNCAYA DEK

Aşksız ve paramparçaydı yaşam bir inancın yüceliğinde buldum seni

bir kavganın güzelliğinde sevdim.

bitmedi daha sürüyor o kavga

ve sürecek

yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Aşk demişti yaşamın bütün ustaları

aşk ile sevmek bir güzelliği

ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.

işte yüzünde badem çiçekleri

saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.

sen misin seni sevdiğim o kavga,

sen o kavganın güzelliği misin yoksa...

Bir inancın yüceliğinde buldum seni

bir kavganın güzelliğinde sevdim.

bin kez budadılar körpe dallarımızı

bin kez kırdılar.

yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz

bin kez korkuya boğdular zamanı

bin kez ölümlediler

yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.

bitmedi daha sürüyor o kavga

ve sürecek

yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri

suyun ayakları olmuştur ayaklarımız

ellerimiz, taşın ve toprağın elleri.

yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık

törenlerle dikilirdik burçlarınıza.

türküler söylerdik hep aynı telden

aynı sesten, aynı yürekten

dağlara biz verirdik morluğunu,

henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz...

Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne

ne tan atışı doğumların sevincine

ey bir elinde mezarcılar yaratan,

bir elinde ebeler koşturan doğa

bu seslenişimiz yalnızca sana

yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini

bitmedi daha sürüyor o kavga

ve sürecek

yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Saraylar saltanatlar çöker

kan susar bir gün

zulüm biter.

menekşelerde açılır üstümüzde

leylaklarda güler.

bugünlerden geriye,

bir yarına gidenler kalır

bir de yarınlar için direnenler...

Şiirler doğacak kıvamda yine

duygular yeniden yağacak kıvamda.

ve yürek,

imgelerin en ulaşılmaz doruğunda.

ey her şey bitti diyenler

korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.

ne kırlarda direnen çiçekler

ne kentlerde devleşen öfkeler

henüz elveda demediler.

bitmedi daha sürüyor o kavga

ve sürecek

yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Adnan YÜCEL

Kardeşim son mektubunda, "nasıl olayım sen anla"
"Sen anla, dua yazdım "diyorsun, duyar mı bilmiyorsun,
Kardeşim başım ağrılı, göğsüm hırıltılı diyorsun...
Ağzı çok sigaralı şiirlerle, yazılıyorsun bir beyaz kağıda
Ya beni alırlarsa, ya beni olmadık yerlerden karalarlarsa

Kardeşim dua edemem diyorsun, varlığını hissederim de
Ya varsa ya beni duyarsa diyorsun, bilmekten korkarken,
"Yazdığımı bilir mi ?"diyorsun, "ya okuması varsa?" diyorsun
Dua eden hangi kul çaldı senin kadar kapısını ? Düşünüyor musun?
Yazdığını okuduğunu hissedersin de ya tamamen silerse diye mi korkun?

Tarihi kimler yazdı bizim geleceğimizi kim
Bugün var yarın yoğuz, ölüm dediğin soyağacının asırlık kökü
Kim saymış bilmem ama 110 milyar insan dünyanın dünü bugünü
Dağı taşı koymuşsun ama adalet hak getire sevgili yaratan
Benim doğrularım benden önce, vicdanımınkiler tanrıdan...


Bilmem seninkilere eşlik edecek kapasitede mi ama okuyunca doğdu kendi kendine.

Yazacak bir şey bulamıyorum; kelimeler değil sıkıntım...
Ne yazsam lafta kalacak olması korkum,
Sanattır, şiirdir hepsi insan için değil mi ?
Ama ne fayda eder bir kaç veciz söz, tatlı kelime
Yazsa destanları ne fayda; Kırabiliyor mu zincirlerini ellerim ?

bir yerde amin demişliğim var lakin,
orası nere diye sormandan korkarım kardeş:)
demesem olmaz, Azeri türküsü ve Arif usta güzel söylerdi;

Nedendir be koca tanrı
Ben ölüyom sen ölmüyon
Bunlar reva mıdır sence
Vaktim saatim gelince
Ben ölüyom sen ölmüyon

ihsanî'yem için için
Şimdi anlıyorum niçin
Allahsız olduğun için
Ben ölüyom sen ölmüyon

Canım kurban olsun dost dost senin yoluna
Adı güzel kendi dost dost güzel Muhammed
Söylesin cümle alem dinimde
Adı güzel kendi güzel Mustafa Hû Hû

konu da geçenlere hiç bir yakınlık duygum olmasa da:)))

ne güzeldi, eyvallah.