1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
501
Okunma
Çocukluğumda karanfilleri bilmezdim.
Seni de bilmiyormuşum meğer. Keşke böyle olmasaydı sonumuz, keşke görseydin beni, hislerimi görmesen bilmesen de olur.
Şimdi denizlere atsam kendimi
Lavlara,yanardağlara
Çağan Irmaklara
Ne fayda eder;
İçimde oldukça tonla keder
Bacağım sarkıyor uçurumundan
Bana yıldızları saydırası güzelliğin
Sarışın güneşden daha da güzelsin
Papatya topluyor yine bugün ruhum
Koparıp yuvarlanıyor dalından incirler
Önümden bir çizgi gibi geçiyor trenler
Hanımelleri,boza ve sarmaşık güller
Esrarengizliğe doğru sürükleniyor
Açmayı bekleyen karanfil çiçeğim.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz