Deprem Duygular
bu oyalayıcı dünyada
solmamıza izin vermeyelim ıslak mavi gökyüzü altında otları yeşil kalan bahçelerimiz olsun kayıp zamanlar içinde sıkıştık yenileyemedik kalplerimizi çıkmaz sokaklara benzedi insanlar düğümlenmişler kötülükte yorgun hayat penceremizden ne çok çıkışlar kaçırdık ışığa peşinden koştuklarımız boşuna korkular işgal etti aklımızı ruhumuzu esir aldı algılar koşuyoruz ama nereye gittiğimizi düşünmeden dünya korkularla çevrili boğuyor hepimizi ne yeşil , ne de beyaz ışıklar hep kırmızı yanıyor iyilik kaynakları kuru dünyada vaktimizi öldürüyoruz kalplerimizin korkusuyla uyandığımız bir deprem sarsıntısı o gece yarısında sesleri dinliyordum rüya değildi bir ağaca tırmanıyordum sabırsızca olacakları bekliyor kaçıp gidemezdim eve gitmek istiyordum hayaldi belki bir rüya diye bakındım kendime yalan söylemiyordum taş ve toprak açıldıkça açılıyor koşmak ,koşmak istiyorum ters yönde evim ,farklı yöne koşmuşum dönen dünya mı hatalı , aklım mı umuttan başka yoktu kurtuluşum sesler içinden seslere kaçıyordum… mustafa kaya 24.10.2020 /çengelköy |