Adını koyamadım
Bilmiyorum nedense, aklım fikrim hep onda
Nedir bu acı duygu, adını koyamadım Sanki onun türküsü, okunuyor her yanda Öyle güzel nağme ki, tadına doyamadım. Aniden akıp geldi, duru bir su misali Gönlüme demir attı, melul, mahzun o hali Her zaman bağrındaydı, titreyen narin eli Kirpiğinden damlayan, yaşları sayamadım. Güzel bir bebek gibi, sevilecek çağında Dokunmadan büyüttüm, sevginin kucağında Ülkek bir ceylan gibi, yüce gönül dağında Daldığı rüyalardan, uyarıp ayamadım. Gece karanlığında onu benzettim aya Sanki aceleciydi, bir an önce batmaya Tutup içmek isterdim, su gibi doya doya Ruhuna giydirdiği kederi soyamadım. Ahmet MORAN |
Saygılarımla...