Bir İsyan Kalır Elinde.. Bir de YaraLı Yürek.

Bazen Çok UzakLara DaLar İnsan..
Gözün Göremediği,Görüpte Erişemediği;
Lakin, GönüLün Terk Etmediği Yerlere..
SevdaLısını ve SevdaLandığını Düşünür;
Yar’a Yaren OLmuş Bir Yürek...

Beden Gitmek İstesede Yanına..
Engeller Müsade Etmez; Ulaşmasına..
İşte O An Bir İsyan Başlar Yüreğinde..
Bedene Hükmeden, Düşünceler Değildir..
Yüreğin İsyanı Olur,
O An Seni YönLendiren..

İşte O Zaman, Ne Düşünce Kalır İnsanda;
Nede Düşünmesini Sağlayacak AkıL..
Bir İsyan Kalır Elinde..
Bir de YaraLı Yürek..

İsyana Dönüştüğünde; Tüm Haykırışların...
Çıkış Yolu Ararsında Bulamazsın..
ÇaresizLik Sarmıştır Dört Yanını..
Aşk’ın Tüm Duyguları Sarar Bedenini..
Aniden; ÖzLem İle Vurulur Yüreğin..
GözLerinde; Matemiyle Tüten Hasrettir...
Ellerinde Yalnızlığın Vermiş Olduğu;
O Soğuk Dokunuşu Hissedersin..

İşte O Zaman, Ne Düşünce Kalır İnsanda;
Nede Düşünmesini Sağlayacak AkıL..
Bir İsyan Kalır Elinde..
Bir de YaraLı Yürek..

Mükremin ÖZDEMİR..