GECEKONDUDAKİ FERYATGecekondudaki feryat göğerip çıkıyor Volkan gibi kükreyip içten püskürüyor Taşırıyor kızgın lavları engellerine Veremli olmuş artık kan öksürüyor... Kıvranıyor yerde kulaklarda çınlıyor Gören gözler ağlayıpta kanlanıyor Taşıyor içinde kini öfkesi Saçını yolup duvarlara vuruluyor... Herkes hesap sorup Tanrı sona bırakılıyor Hata işlemişki cehennemde yakıyıyor Sesi çıkmamış bedeni küllenirken O, fırtına şimdi meçhullerde saklanıyor... Mezarı taşlı toprağa kazılıyor İblisler gelipte rüyasını dağıtıyor Azrail kaşlarını çatmış oda dargın Ha öldü ha ölecek başucunda bekliyor... Gecekondudaki feryat göğe karışıyor Sıratı görmeden mahşerde yakılıyor Bekliyor bedeni musalla taşında İçten güçten olanlar tabutunu taşıyor... Titredi mehtap şavkı kararıyor Baharlar kızgın, çimenler sararıyor Suskun meltem adını anıpta Emin Emin diye bar bar bağırıyor... Geride kaldı ağıtı abide gibi dolaşıyor Hayaliyle birlikte yıldızlarla sarışıyor Yirmi yıldır o kan kustuğu gecekondu Yıkılıpta toprağa karıştı oda unutuluyor... ( KASIM 1980 ) Emin Barut 18.10.2020 |
Çaresizlik ve mecburiyet
Ne diyelim, Mevlam herkesin gönlüne göre versin
Sağlıcakla