çöldeki serap gibi
Volkanlar kaynıyor ruhumun derinliklerinde
Bu katran karası gecelerde Yine uykusuz olduğumu nereden bileceksin Sevgiden nasip almamışsın Çünkü kalbin taşlaşmış Sen oluyorsun her dokunduğum gördüğüm Siluetin yansıyor gecenin penceresinde Odamın o gri camına Kaybolacaksın biliyorum dokunsam Çöldeki serap gibi Sonbahara benziyor yokluğun Güneş olsa da ısıtmıyor ve Yüreğimi üşütüyor vefasızlığın Yazık ben sana halen bugünüm derken Sen adımı çoktan dün koymuşun Oysa ben adını ilkbahar koymuştum Sözlerin o kadar inandırıcıydıki Ettiğin yeminlerle kanıp İşte doğru insan demiştim Ah demez olsaydım neren de bilecektim Bir gün benden sıkılıp Bir kağıt misali buruşturup Bir kenara atacağını |