İnsafsızlık, zulüm, kıyım var
korku, yılgınlık, sıkıntı var
salgın, saldırı sarmış yaşamı
düşünmek, konuşmak kabahat,
kuşatma altında bir hayat.

Sefalet, açlık, yoksulluk içinde
siyanürle intihar etmekte insanlar
kundaklıyor tinerle kendini çaresiz
vazgeçmiş kul yaşam hakkından.

Belaya, yumruk olmuş eller
çiftçi, madenci, tamirci, işsiz gençler
düşündükçe emek, ekmek düşer us’a
sofrada kaynamaz bir tas çorba.

Hürriyet, üretim ve hakça bölüşüm
demokratik bir hak, insanın yaşam hakkı
bu fabrika, bu tezgah
bu şantiye ve bu tarla
bu mekanda işçi köylü yanyana
ter çok, sömürü çok, emeğin karşılığı yok.

Bu orman, bu dağ, bu deniz
topraktan üretmek hak
üretmeyen ranttan nemalanan asalak
ıslak mı ıpıslak hava hep bozlak, oy yavri yavri..

Sabahın afyonu patladı
güzde durdu saatler
yalın yürek yağmurda yürü
ruhunu azad et.

gör;

yağmalanmış adalet
saraylara tıkılmış terazi

gör;

hazanda örselenmiş
işkence yorgunu canı

gör;

kurulmuş giyotinler
faşistlerin salyaları
sıçrıyor ulusun üstüne
muhalifler sorguda
tutanaklar tutulmuş
darbelenmiş hukuk
hücreler hazırlanmış
evvelden verilmiş karar
hükmen suçlu hür düşünce.

Tanrı indirdi;
Göğün pörsümüş memelerinden
süzüldü, düştü, peş peşe
şiddetli bir sağanak,
düştükçe o berrak
o nurdan damlalar
utanmadı ağaçdan, dağdan,
denizden, gölden, Tanrı’dan
doğayı katleden vicdan.

Bulanmış Tin,
akıl tutsak
caddeler ve yollar, ağaçlar, çiçekler
kedileri ve köpekler serçeler, martılar,
yolcular ve taşıtlar
puslu sisli gri bir hava altında.

Gecekondular sefalet içinde
keder ve ıstırapla kanayan
paranoyak bir sonbahar.

Hasret tufan
işte böyle zamanlarda
sazan gibi oltaya takılır,
yılana sarılır uzaksa kendinden
hep insan...

Ahmet Sedat Kurt