Henüz tanyeri ağarmadan
kuşanırdık kılıçlarımızı
bakışlarımızda ışıl ışıl akdeniz yakamozları
güneşle yıkardık yüzümüzü fırtınadan önce…
İnce bir yağmur ıslatırdı omuzlarımızı.

Korku nedir bilmezdik
altımızda kayardı kumdan tepeler
denizcilerin gözlerini bırakırdık geçtiğimiz yerlere
karçiçekleri olurdu dağlarda.

Şakaklarımızda soğuk ter mayın döşeli gecelerde
tanyeri kolcularıydık hainlerin korkularıydık
biz giderdik günbatımı kızıllığı kalırdı arkamızda
yağlı bir urgandık sırrolurduk karanlıkta
gök gürültüsü yankısıydık
yıldırımlar düşerken tenimize zifir karanlıkta
genelev kadınlarının davetkâr mahzun
gözleri beklerdi döndüğümüz yollarda.

Bir yorgan altında uyuduk
sarılarak çıplak kadınımıza
aşk demledik mum alevinde
acılara kül bastık gece ırmak boylarında
yüreğimizi koyduk ölümün ortasına
Ya… ölüm
ölüm bir türkü kadar güzeldi tanyeri kolcularına.

ahmet sedat kurt