Nankör bir insan kendi özüne de ihanet etmiştir...
zar zor da olsa soğuk bir ürpertiye sokaraktan yaşanmamışlığını temenni ettiğim sence yaşanmış olan o maziyi bana emrivaki olarak anımsattığında bıkkın ve sönük gözlerle öksüz bir hüzün acısı kanattı yüreğimi
çok yoğunca bir sis bulutu beni korurcasına aniden indi gözlerime senli gerçekler katran karası sarınca maziyi sis durmadan çöktükçe de çöktü üstüme ve hiç yok yere de yüklü bir iş açtım geçmişi tekrardan kaşıyarak bu ezeli yorgun ve kırgın bedenime
bir zırdelinin zoruna düşmüş gibiydim mengene gibi de sıktın canımı poyraza tutulmuş bir zemheri gibi buz kesti dimağım donuk kalan uzuvlarım sana açmadı kollarını ve hiç tanımamış gibi de hissiz duygulara doğru yöneltti verdi oklarını
bilmem ki sen anlıya biliyor musun yoksa yaptığın onca kötülüklerinde mi gelmez oldu aklına dilime mil çektiğimi idemi bilmezsin yüreğimde ki şu paslı kilidi demi görmezsin
yüreğin devrilsin he mi sana verilen emeklerin vebaline bir mazlumun o yangın dilinde ki bin bir ahla
vuslatı dahi görüp tanımadan bu gönül bölük pörçük olduktan sonra dağılan yüreğime çökerken hicranların her gelişinde de beni darmadağın etti hüzünler
ne yazık ki yalnız bir ağaç gibi keşişlemene mahkumdum biçare bir çocuk gibide tek bir yönümdün sert ve o denli de soğuk toprağım sağ olsun o tuttukça beni eğip de büktün ama yıkamadın
şimdi mi uzun bir kış uykusuna o denli hasretim ki karların ta dibine gömülerek kim bilir belki de bir gün çıkarırım başımı yeniden bir kardelen gibi yeşererek
geçte olsa gayri vakti gelmişti sen gelmeden çok önce bitirdim serabını üstüne buz gibi bir su içerek
son sözüm mü çaresizliğe gömülmedim daha bekle de gör yeni baştan doğuşumu mazinden ne gördüm ki atinde de o olsun
sen hiç mi hiç iflah olmaz nankör bir kadın olarak kaldın ebediyete dek içimde bir bukalemun gibi türlü türlü renginle senin vuslatın firaka açılan bir kapıymış madem aşkta kara toprakla bütünleşmekmişse yolum da izim de çoktan belirdi zaten
ben bil ki ebedi aşkı seçtim ölü doğan o üç günlük mazin al tümüyle de tapusu senin olsun alda git tepe tepede kullan
ben öz cennetimde muhkem bir ati için ebediyete dek sevilecek yepyeni bir maziyi sil baştan kuracağım…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
- Yüreğin devrilsin he mi.... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
- Yüreğin devrilsin he mi.... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Değerli dost yüreğinin sesi mısralara yansıyarak şiir olmuş duygulu anlamlı akıcı ve de duygular arasında ki geçişler normal itinayla yazılmış güzel bir şiirinizi okudum kalemin daim olsun nice böyle güzel şiirler yazmanız dileğiyle selamlarımla kalın sağlıcakla
sen hiç mi hiç iflah olmaz nankör bir kadın olarak kaldın ebediyete dek içimde bir bukalemun gibi türlü türlü renginle senin vuslatın firaka açılan bir kapıymış madem aşkta kara toprakla bütünleşmekmişse yolum da izim de çoktan belirdi zaten Kutlarım güzel bir şiirdi saygılar sevgiler , sağlıcakla kal selam VE DUA
uzun soluklu bir şiir lakin kalem usta ve nüktedan oldu mu tek solukta çektik içimize. ömürsüz aşklar aslında aşksız ömürler tezat bir iklim sözcükler yoğun aşk ve hüsran ket vurmuş hayata özlem ve sitem ve şiir iyi ki de
bir umut ışığı hedef için mutlaka gerekli olan oda ilk adımla başlar yerinde saymaksa yok olmaya namzet her şeyin hayırlısı sağ ol dost kal esenlik içinde...
Çok güzeldi çok acıklıydı, yüreğine sağlık Üstadım , ders vericiydi,akıcı anlamlı sevda ve özlem vardı düşündürücüydü kutluyorum Dualarımla selamlarımla her daim.
Anlam dolu ve anlatımı mükemmel bir serbest vezin şiiriydi, haz alarak okuduğum bu nadide eseri ve değerli kalemi yürekten kutluyorum, en içten selam ve saygılarla.