PLASTİK ATLARIN ÇİLESİUzağa iliştirdiğim sonradan görme bir k gibisin uzak denildiğinde sahte bir yüce belki de hakiki bir cücesin uzaka diyebildiğimde bir şairin olması gerekenden daha cesur taraflarını kral şair diye bağrıyorsun pasta yoksa ekmek yiyin diyen bir avamın deli kafasından ya da bağrından bu coğrafyanın karnavalın orta yerinde utangaç bir çocukluğun acaba üzerine atlasam mı dediği plastikten atlar gibisin biliyorum sen hiçbir yere gitmezsin senin bacaklarının boyası bile dökülmüş bir cümbüşün telaşında senin üzerindeyken düş bile kuramaz insan... İlker ÖZDEMİR |