GÖNÜL SIZIM (725.)
Hüzne alıştı kalbim nasıl bir şey mutluluk
Nasıl bir şey bu aşkın büyüsüne yaslanmak Korkular yüreğimde çoğalırken pey der pey Nasıl bir şey hasretin göz yaşında ıslanmak Kaşlar gerilir durur gözler sana baktıkça Ruhum aşkla kavrulur gönlüm sana aktıkça Hasretin bu şairi böylesine yaktıkça Dudakları gülse de gözler yaştan boğulur Ben kendime söz verdim son nefesime kadar Bana aşk sunan resmin elimden düşmeyecek Kulağımda çınlayan o kutsal sese kadar Bende yer eden ismin dilimden düşmeyecek Gönlüm acı çekerken sensizliğin gizinde Tellerine inceden değdin ah gönül sızım Ben kendime söz verdim son nefesime kadar Seni seven bu kalbim senden vazgeçmeyecek Fatma Ayten Özgün |