Bir düşün ikbali ise yüreğin otağı kurduğu o tenhalık…
Bir yalanın ihbarı ise ketum yüreğimden firar eden öznem elbet yalansız bir hayatın sancısı ile çoğaldığım imgelerine kramp giren şiirlere sığındığım ve katlandığım ve kanatlandığım ve katladığım milyonlarca duygu üstelik dün denen sarnıcın gizli hazinesi iken yüreğimde saklı olanlar ve işte aşkın eşkâlini çiziyorum ve izini sürüyorum dünümden firar edip de günün ve ömrün keyfini sürmek adına ve de sonram…
Allah kerim, hafız yeter ki sen de tut içimde saklı o meşaleyi ve sönerse yeniden yak ve ak hecelerime tıpkı aşkın şiarı iken çözemediğim bu sefil bilmece…

Bir düşün tarhındayım, hafız
Bil ki yansızlığım ve yalnızlığımla
Baş koydum bu yola.
Öncemden ayrım gayrım olamaz hani
Yarının çeşmesinde akan hecelerim
Günü öğüttüğüm
Yüreği güttüğüm
Her nasılsa tüm acıları şimdilik öldürdüğüm.

Şirazesi kaymış mevsimin ve insanlığın:
Ne gam, hafız:
Bana lazım olan sensin ve güzel insanlar
Hani peşine düştüğüm koca ömür
Göz süzen de sair hece
Ilıman bir iklimde yaşadığımı da söylemesin
Hani hiç kimse.

Gel gör ki; nefesimi tuttum da öldürdüm nefsi
Üstelik çocuk yaşımda
Ayırdında iken iyinin kötünün
Elbet safça inandığım kimse
Her halükarda korunaklı dünyama da sokmadığım
Bir lehçedir hani tükenen yüreklerin işgali
Haz etmedim hafız
Hayır bildim her şerri
Hayır demenin verdiği o kudret
Gel gör ki;
Sınandığıma delalet
Ve gücüm Allah’tan.

Dokuduğum her karede saklıydım
Dokunduğum her lahza ve farkındalık
Sure tadında olmalıydı hem hayatım
Masum kalmaksa mümkündü hani
Azıcık yanılmış olsam da kerelerce.

Düşlerimle b/öl hafız
Düş olmadığımı bilen sen ve nice insan
Kindar nefislerin uzağına serildiğim ayan beyan
Kodaman hayal teknemde saklı tuttuğum kadar
Gözümü de sakınırken her halükarda
Göz kırpmadan da ölürüm hani severim de elbet
Hele ki hakkıyla, layığıyla yaşamaksa
İnsana bahşedilen şeref.

Kınıyorum hafız ama kendimi
Kırıyorum zincirlerimi
Zindanımda saklı olsam da bunca zaman
En azından şiirin avlusunda volta atıyorum
Elbet nefes alabildiğim tek mecra
Bir o kadar hayatın isli kulvarında
Bana göz kırpan bir hayal ki içinde salındığım
Kendime uzak kimi zaman
Üstelik kendim iken kendime tuzak kuran
Azla yetinmeyi bilen bir zerreyim madem
Bölünürüm de hece hece
Ve çoğalırım aşkın, inancın nezdinde.

Sakınma sözünü hafız,
Yalanım yok ve destursuz geçen tek günüm de
Yokluğuma sunduğum bir kereliğine
Varlığımı yoklukla sınayan Rabbime
Şükürler olsun
Azımsandığım hangi kareyse
B/ölünüyorum hece hece
Önce gülümsediğim
Sevgisizliğe inat sevebilmenin de kudreti
Yaraların yamasında bir hayret ve ama…

Aşkın devasa rahmetinde kapaklansam da
Sözcüklerim kadar uysal olsaydım keşke
En azından deniyorum
Delinse de heybem dikiyorum
Dikiz aynasında ruhun kasıtlı kasıtsız seviyorum hem
Sıra mademki geldi kendime
En az seni sevdiğim kadar, hafız…