Beni fena avladın kardeşim. Ben öylesine destek olmak amaçlı bir kaç ekleme yaptım hepsi o. Ama yine de onur duydum. Teşekkür ederim.
....

Hayat ne sunarsa sunsun insanoğlunun aç gözlüğü karşısında çok yumruk yer. O da yorulur sen de, ben de...

Ve hayata ve kâinata bakınca insan bir hiç aslında ve kendiyle birlikte dünyayı da hiç etmeye devam ediyor...

Bu ne yaman çelişki böyle...
....

Yani şöyle....

/////


Ve tanrı parmağını şıklattı

Kuruldu kainat

Ve yine şıklattı parmağını tanrı


Kursağına et konuldu kulların
Dudağını sıyırırken kan izi bulaştı kollarına
Bakir adaklar adamayı öğrendi insanoğlu
Bir sonraki kurban çocuklar oldu


Sonra esnemeyi öğrendi insanoğlu
Bir şey olmamış gibi yaşamayı


Ve bir kere daha şıkladı parmak


Izdırapla körüklenmiş ateşte pişirip toprağı ve suyu
Kutsal kaselere doldurup
Soyu tükenmiş dinazorların uyluk kemiğiyle ezerek
Ve havayla bağını keserek ihtişamlı mabetlerde
Dehlizlerin rutubetinde kurutup
Bütün elementlerin mertebesini yükseltti insanoğlu
Göğe doğru


Sonra
Kendi elleriyle göğe yücelttiğine taptı insanoğlu
Kitaplar yazdı adına kutsallık bahşetti
Tanrı bir tek ezilenin ağzında var oldu
Ezenin ağzında sakız
Çok kullanıldı
Çabuk unutuldu


Artık şıklatmıyor parmağını tanrı
O bile kesti umudunu


Vakit o vakit

Gün o gün


Şakağımda bir ferman
Yürü diyor bana yürü


Madem ki
Doğdun yürü


Madem ki
İğreti yollardan geldin
Eğreti yollarda yürü


Ve gömül hayatın kör rahmine


Sağanak yağmurlarda yıkıyorum
Adem ve Havva'nın
Soyu kuruyasıca torunlarının kefenlerini


Meshediyorum çöl kumlarında
Kutsal surlardan dökülen
Kızgın yağlarda pişmiş etlerini


Enfiye kutusuna doldurup parmak kemiklerini

Destur diyerek

Yeniden ölümün sancısını alıyorum avuçlarıma


Atımın çürük etini keserek bileyledim kılıcımı
Kıvılcımlar çıktı
Önce küf sıyrıldı kılıcımdan
Sonra pas
Artık koyabilirim kınına


Artık hazırım yola çıkmaya
Düştüm kavimler göçünün kuyruğuna



Apokaliptik bir münafık pusu atmış
Hurma ağaçlarının gölgesinde
Ölüm bir çocuğun kucağında
Çocuğun kucağında ölü bir dünya




Madem ki yürü denildi
Sonuna kadar yürüyeceğim


Ramak kaldı sona


Ya çocuklar yaşayacak ben öleceğim
Ya ben öleceğim çocuklar yaşayacak


///////////////

Bu şiiri sevdiğini bildiğim ve astığın şiirle ilişkili düşündüğüm için eklemek istedim.

Tekrar teşekkür ederim.

Sevgi ve sonsuz muhabbetle...





Erkan Cem Arslan tarafından 10/3/2020 2:05:07 PM zamanında düzenlenmiştir.

Erkan Cem Arslan tarafından 10/3/2020 2:05:40 PM zamanında düzenlenmiştir.

Erkan Cem Arslan tarafından 10/3/2020 2:09:20 PM zamanında düzenlenmiştir.