Seni çok özlüyorum ey ela gözlü canan
Hastaların devaya olan özlemi gibi
Mecnun’un dolaştığı kızgın çöllerde yanan
Toprakların damlaya olan özlemi gibi


Dertlerini saklayıp kimselere demeyen
Günler, haftalar, aylar kirpikleri değmeyen
Kan doluşup içine dinginlik ne bilmeyen
Mahmur gözün uykuya olan özlemi gibi


Duygulu bulutların sinesinden dökülen
Dağa, ova, yaylaya yamaçlara ekilen
Mecrasında çağlarken önüne set çekilen
Irmakların deryaya olan özlemi gibi


Yaşayıp gidiyorken dünya denen kafeste
İki kapılı handa yol alırken aheste (*)
Hayatın finalinde çaresiz son nefeste
Kalanların dünyaya olan özlemi gibi


Tutamayınca başa bela getiren dilin
Elinden yaşadığı kahır, çile ve zul*ün
Gereğince gülzara hasret şeyda bülbülün
Gül dalına konmaya olan özlemi gibi


Aydınlığın uğruna virane hanelerin
Sevdaları başında tüten divanelerin
Ateşin etrafında dönen pervanelerin
Kızgın korda yanmaya olan özlemi gibi



22.09.2020

(*) İki kapılı bir handa
......gidiyorum gündüz gece
......Aşık VEYSEL