MelyaKüs kuşları yırtarken geceyi Sisler ular şehrin kaldırımlarına Gecenin kir vakti s/olur Melya... Avuçlara saklanan yarın avuntularında Bir bilinmeze yelken açar yürek Çeşni an(ı)lara poyraz olur biteviye Bir içimlik tan yeri sohbetlerine dalınca düş Patika devinimlerinde sürek avı başlar Ellerde bir tutam menekşe akısı Bir yalnızlık tüttürülür ikindi alacalarında Türkü arsızı Ten yanı ağlaç düş yeşili görümlerine Gölgeler yüzünü Gülümser işmarına hayatın G/ebelenir Melya... Düş eskisi zamanlarda Kırık bir sandalye ardı Mavi ekoseli muşamba örtülere hasret Dün ölgünü yağmur ardı gülüşlerinde Gölge esinliklerine esir düşer ad El bağlı sessiz acılar ordusuna Sıra sancılar gülüşlü Göz mapusları arz eder Aşka kurmay nazendeler Sırtında yılgın aba Tan sürer Nemrut Sırça köşklerine çekilir düşünler Hasankeyf daha ölür son dirliğinde Çeker örtüsünü Süphan arşa Bir kadın d/ağlaşır Harran umarlarında Dün y/arsız bulutlar gibi asude düşer Duvar çöküntüsü hayaller çeküllenir Gün aşımı gözlerde Aşkın zimem defteri açılır Yumar kirini Melya... |