plastik su kabım
Ne zaman sevmeye kalksam
çapkın bir gülüş dağıtırım Bahara uyanan mağaramdaki çocuk Korkmayan saflıkla verir tüm ruhunu. Dalgalarda çığırtkan martıları andırır ; Ürkmezliği esintilerde baş kaldırır, Ve terk eder limanları. Parçalara bölünür yamalı yüreğim. Ne zaman sevmeye kalksam Kaç zamandır üşümemiş bekleyişlerim titremeye başlar ve ben yürürüm; kimsenin kimseyi beklemedigi sahillere ; ne zaman sevmeye kalksam çocukluğuma dönerim; siyah önlüğüm,plastik su kabımla okul kapısında gelmeni beklerim. |