1.Çocukluk

iskambil kağıtlarına koyardın parktan topladığım taşları ,
arkadaşların takılırdı çoğu zaman,,çağırmak için gelince seni
hatırlamaya çalıştım zihnimi zorladım hatıralardan
kızdığın dövdüğün anlardan başka aldığın ilk mısırı yerken
yanıma gelip neden paylaşmadığımı sordun
oysa bana göre babalar mısır yemezdi,gülmez ,korkmaz ağlamazdı
kahkalarla gülmez,gülümsemezdi;hep ayakta durur yıkılmazdı,


2.Gençlik

ben askerken yıkıldın ilk kez,büyük bir gürültü ile
firar edip koştuğum dar koridorlarda alnında koca bir morlukla
gülümseyerek karşıladın beni,geleceğime inanmasan da beklemiştin


3.Orta yaş


aramayı düşündüm aklımdasın hep
ağır işiten kulaklarını hesaba katınca vazgeçiyorum ,
sonunda dayanamadın ;sen aradın,
uykulu gözlerimle,anlaşılmaz sesimle
konuşmaya çalıştın benimle
bu kez kelimeler bir kere çıktı dudaklarımdan
artık işitebiliyordun!
bağırmadan konuşabilirdik;
ama gene kızgındın
ne cevap verdim ki acep .?

4.Yaşlılık


artık ararım babamı düzelmiş kulakları derken;
cevapsız kaldı çağrılarım ...
hani rüzgarda savrulmasın dediğin
iskambil kağıtları var ya
Sende onlar gibi savrulup gittin...