ÜMİDİM (710.)
Beni bana sorma karanlık geceme sor
Demir parmaklı küçük pencereme sor Saatler ilerledikçe bozuk melodi gibi Kalbimin çırpıntısı böler geceyi Baharım ilk aşkım son umudumsun benim Bekliyorum yolunu çok özledim ben seni Yokluğunun ağırlığı çöktü üstüme Ağır ve dayanılmaz acıyor içim Mutluluk oyunu oynarım kendimce Sanki yanımdaymışsın gibi Kederli günlerimin can dostu hayallerim Onlar da olmasa besbelli deli olurum Nihayet o gün geldi o beklediğim andı Gülüşlerin gözlerime kilitli kaldı Bizimkisi masallarda yaşanan bir sevdaydı Ebediyyen yaşayacak kalbimizde ki ümit Fatma Ayten Özgün |